Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

officinae N F

  • 1 chartarius

    chartārĭus, a, um relatif au papier.    - chartariae officinae, Plin. 18, 89: papeteries.    - chartarius calamus, Apul. Flor. 9: roseau à écrire.    - chartārĭus, ĭi, m.: - [abcl]a - Insc.: marchand de papier, fabricant de papier. - [abcl]b - Cass. archiviste.    - chartārĭum, ĭi, n. Hier.: archives.
    * * *
    chartārĭus, a, um relatif au papier.    - chartariae officinae, Plin. 18, 89: papeteries.    - chartarius calamus, Apul. Flor. 9: roseau à écrire.    - chartārĭus, ĭi, m.: - [abcl]a - Insc.: marchand de papier, fabricant de papier. - [abcl]b - Cass. archiviste.    - chartārĭum, ĭi, n. Hier.: archives.
    * * *
        Chartarius, similiter adiectiuum. vt Chartariae officinae. Pli. Molins à papier, ou boutiques où on vend le papier.
    \
        Chartarius, Substantiuum. Papetier.

    Dictionarium latinogallicum > chartarius

  • 2 officina

    officīna, ae, f. (= opificina, v. opifex), I) die Werkstatt, Werkstätte, 1) im allg.: off. fabrilis, die Waffenschmiede, Treb. Poll.: off. fabri ferrarii, die Schmiedewerkstätte, Augustin.: off. armorum, Waffenfabrik, Caes.: off. fullonis, officinae fullonum, Plin.: textorum, fabrorum officinae, Sen.: off. carnificum, Hieron.: vestium promercalium, Werkstatt, wo Kleider zum Verkauf gemacht werden, Suet.: pulmo est spirandi officina, Plin. – im Bilde, Werkstätte, Herd, Sitz, Quelle, cuius domi (in dessen Hause) quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, Cic.: falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eadem officina exibant, Liv.: Isocratis domus quasi ludus quidam et officina dicendi, Cic.: philosophi ii, qui quasi officinas instruxerunt sapientiae, Cic.: u. so officina nequitiae, corruptelarum, v. einem liederlichen Hause, Cic. u. Liv. – 2) insbes., mit u. ohne cohortalis = ὀρνιθών (ornithon), der Hühnerhof, der Ort, wo das Geflügel sich aufhält, um Eier zu legen und zu brüten, der Zuchtort, Colum. 8, 3, 1 u.a. – II) die Verfertigung, Bildung, in magnis corporibus... facilis officina sequaci materiā fuit, Plin. 11, 2. – / oficina geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 8455.

    lateinisch-deutsches > officina

  • 3 officina

    officīna, ae, f. (= opificina, v. opifex), I) die Werkstatt, Werkstätte, 1) im allg.: off. fabrilis, die Waffenschmiede, Treb. Poll.: off. fabri ferrarii, die Schmiedewerkstätte, Augustin.: off. armorum, Waffenfabrik, Caes.: off. fullonis, officinae fullonum, Plin.: textorum, fabrorum officinae, Sen.: off. carnificum, Hieron.: vestium promercalium, Werkstatt, wo Kleider zum Verkauf gemacht werden, Suet.: pulmo est spirandi officina, Plin. – im Bilde, Werkstätte, Herd, Sitz, Quelle, cuius domi (in dessen Hause) quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, Cic.: falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eadem officina exibant, Liv.: Isocratis domus quasi ludus quidam et officina dicendi, Cic.: philosophi ii, qui quasi officinas instruxerunt sapientiae, Cic.: u. so officina nequitiae, corruptelarum, v. einem liederlichen Hause, Cic. u. Liv. – 2) insbes., mit u. ohne cohortalis = ὀρνιθών (ornithon), der Hühnerhof, der Ort, wo das Geflügel sich aufhält, um Eier zu legen und zu brüten, der Zuchtort, Colum. 8, 3, 1 u.a. – II) die Verfertigung, Bildung, in magnis corporibus... facilis officina sequaci materiā fuit, Plin. 11, 2. – oficina geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 8455.
    ————————
    officīna, s. officina .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > officina

  • 4 officīna

        officīna ae, f    [for opificīna (old), from opifex], a workshop, manufactory: instituit officinam in regiā maximam, studio: armorum officinae in urbe: monetae, mint, L.: Cyclopum Volcanus urit officinas, H.—Fig., a workshop, factory, laboratory: tamquam omnium artium: sapientiae: ex rhetorum officinis: eloquentiae: corruptelarum, L.
    * * *
    workshop; office

    Latin-English dictionary > officīna

  • 5 plumbarius

    plumbārius, a, um (plumbum), zum Blei gehörig, Blei-, metalla, Plin. 33, 119: officinae, Plin. 34, 175: artifices, Bleiarbeiter, Bleigießer, Vitr. 8, 6, 11. – subst., plumbārius, iī, m. der Bleiarbeiter, Bleigießer, Corp. inscr. Lat. 2, 6108 u. 6, 9816: Plur., Tarrunt. dig. 50, 6, 6. Frontin. aqu. 25.

    lateinisch-deutsches > plumbarius

  • 6 tinguo

    tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ahd. thunkōn, dunkōn), benetzen, anfeuchten, mit einer Flüssigkeit tränken, in eine Flüssigkeit eintauchen, I) im allg.: a) eig.: pedes, Plin.: ora lacrimis, Ov.: pascua rore, Calp.: tela venenis, Plin.: gladios veneno, Curt.: hostili caede manum, Ov.: tunica sanguine tincta, Cic.: faces in amne, Ov.: spongia in aceto tincta, Cels.: aera stridentia lacu, Verg.: telum fluvio, Iustin.: aequore tingui, Verg. – b) übtr.: libellos sale Romano, Mart.: orator sit mihi tinctus litteris, soll mir einen Anstrich von wissenschaftlicher Bildung haben, Cic.: Laelia patris elegantiā tincta, Cic.: verba sensu tincta, erfüllt von usw., Quint. – II) insbes.: A) wie inficere = färben, 1) im allg.: a) eig.: lanas murice, Hor.: comam, Ov.; nummos, Ulp. dig.: tinguntur sole populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta absint, Cic. – b) übtr.: loca lumine tingere, erhellen, erleuchten, Lucr. – 2) prägn., färben, d.i. eine Farbe hervorbringen, caeruleum, blau färben, Plin.: hysginum, Plin. – B) taufen, solā se paenitentiā tinguere, venturum mox, qui tingueret in spiritu et igni, Itala Matth. 3, 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, Tertull. de fuga in persec. 10. – / Plin. 18, 3 jetzt sagittas unguimus.

    lateinisch-deutsches > tinguo

  • 7 amaracus

    ămārăcus, i, m. f. (ămārăcum, i, n.) Plin. marjolaine.    - [gr]gr. ἀμάρακος (ἀμάρακον).
    * * *
    ămārăcus, i, m. f. (ămārăcum, i, n.) Plin. marjolaine.    - [gr]gr. ἀμάρακος (ἀμάρακον).
    * * *
        Amaracus, huius amaraci, masc. ge. vel Amaracum. n. g. pen. corr. Plin. Marjolaine. Galeno dicitur ea quam officinae vocant Matricariam, rustici autem Marone.

    Dictionarium latinogallicum > amaracus

  • 8 armon

        Armon, Raphani genus syluestre. Plinius. Officinae rapistrum vocant. Refort sauvage.

    Dictionarium latinogallicum > armon

  • 9 centauria

    centauria, centaurion → c. centaureum.
    * * *
    centauria, centaurion → c. centaureum.
    * * *
        Centauria, siue Centaurium, Genus herbae. Plin. Fiel de terre. Vulgus et officinae Centauria vocant.

    Dictionarium latinogallicum > centauria

  • 10 chironeon

        Chironeon, vel chironion. Plin. Herba. Fiel de terre. Vulgus et officinae vocant Centauria.

    Dictionarium latinogallicum > chironeon

  • 11 elaphoboscon

    elaphoboscon, i, n. une herbe médicinale.
    * * *
    elaphoboscon, i, n. une herbe médicinale.
    * * *
        Elaphoboscon, Herba. Plinius. Vulgus Pabulum cervi vocat: officinae herbarii Gratiam Dei vocant.

    Dictionarium latinogallicum > elaphoboscon

  • 12 officina

    offĭcīna, ae, f. [p. opificina, cf. opifex]    - ŏpĭfĭcīna, chez Plaut. Mil. 880; Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 3, 83. [st1]1 [-] atelier, fabrique, manufacture.    - Cic. Off. 1, 42, 150; Verr. 2, 4, 24, § 54.    - officina armorum, Caes.: manufacture d'armes.    - officina fullonis, Plin.: atelier de foulon.    - officina fabrorum, Sen.: forge.    - officina promercalium vestium, Suet.: magasin de confections.    - officina: poulailler. --- Col. 8, 3, 1. [st1]2 [-] fabrication, confection.    - Plin. 11, 2. [st1]3 [-] fig. fabrique, officine, école.    - officina spirandi pulmo, Plin. 11, 188: le poumon, organe de la respiration.    - officina dicendi, Cic.: école d'éloquence.    - officina nequitiae, Cic. Rosc. Am. 46, 134: officine de corruption.    - Cic. de Or. 2, 13, 57; Or. 3, 12; 13, 40; Liv. 39, 11, 6; cf. 39, 8, 7; Val. Max. 3, 1, 2; Sen. Contr. 5, 33, 2.
    * * *
    offĭcīna, ae, f. [p. opificina, cf. opifex]    - ŏpĭfĭcīna, chez Plaut. Mil. 880; Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 3, 83. [st1]1 [-] atelier, fabrique, manufacture.    - Cic. Off. 1, 42, 150; Verr. 2, 4, 24, § 54.    - officina armorum, Caes.: manufacture d'armes.    - officina fullonis, Plin.: atelier de foulon.    - officina fabrorum, Sen.: forge.    - officina promercalium vestium, Suet.: magasin de confections.    - officina: poulailler. --- Col. 8, 3, 1. [st1]2 [-] fabrication, confection.    - Plin. 11, 2. [st1]3 [-] fig. fabrique, officine, école.    - officina spirandi pulmo, Plin. 11, 188: le poumon, organe de la respiration.    - officina dicendi, Cic.: école d'éloquence.    - officina nequitiae, Cic. Rosc. Am. 46, 134: officine de corruption.    - Cic. de Or. 2, 13, 57; Or. 3, 12; 13, 40; Liv. 39, 11, 6; cf. 39, 8, 7; Val. Max. 3, 1, 2; Sen. Contr. 5, 33, 2.
    * * *
        Officina, officinae, pen. prod. Cic. L'ouvroir d'un chascun mestier où on besongne, Officine.
    \
        Ex eadem officina. Cicero. Il vient d'un mesme ouvroir et ouvrier, Qui a faict l'un, a faict l'autre.
    \
        Officinas promercalium vestium exercere. Suetonius. Estre frippier.
    \
        Officina. Plin. Composition, Fabrication.
    \
        Officinam, gallinarium vocat Columella. Un gelinier.

    Dictionarium latinogallicum > officina

  • 13 sisymbrium

    sĭsymbrĭum, ĭi, n. serpolet ou menthe sauvage.    - [gr]gr. σισύμϐριον.
    * * *
    sĭsymbrĭum, ĭi, n. serpolet ou menthe sauvage.    - [gr]gr. σισύμϐριον.
    * * *
        Sisymbrium, sisymbrii, Herbae genus: nostrates officinae mentam aquatilem, aut tymbream appellant. Ouid.
    \
        Sisymbrium syluestre. Plin. Du cresson.

    Dictionarium latinogallicum > sisymbrium

  • 14 tingens

        Tingens, tingentis, Participium. Plin. Qui teint.
    \
        Id tingentium officinae ignorant. Plin. Les teincturiers.

    Dictionarium latinogallicum > tingens

  • 15 plumbarius

    plumbārius, a, um (plumbum), zum Blei gehörig, Blei-, metalla, Plin. 33, 119: officinae, Plin. 34, 175: artifices, Bleiarbeiter, Bleigießer, Vitr. 8, 6, 11. – subst., plumbārius, iī, m. der Bleiarbeiter, Bleigießer, Corp. inscr. Lat. 2, 6108 u. 6, 9816: Plur., Tarrunt. dig. 50, 6, 6. Frontin. aqu. 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > plumbarius

  • 16 tinguo

    tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ahd. thunkōn, dunkōn), benetzen, anfeuchten, mit einer Flüssigkeit tränken, in eine Flüssigkeit eintauchen, I) im allg.: a) eig.: pedes, Plin.: ora lacrimis, Ov.: pascua rore, Calp.: tela venenis, Plin.: gladios veneno, Curt.: hostili caede manum, Ov.: tunica sanguine tincta, Cic.: faces in amne, Ov.: spongia in aceto tincta, Cels.: aera stridentia lacu, Verg.: telum fluvio, Iustin.: aequore tingui, Verg. – b) übtr.: libellos sale Romano, Mart.: orator sit mihi tinctus litteris, soll mir einen Anstrich von wissenschaftlicher Bildung haben, Cic.: Laelia patris elegantiā tincta, Cic.: verba sensu tincta, erfüllt von usw., Quint. – II) insbes.: A) wie inficere = färben, 1) im allg.: a) eig.: lanas murice, Hor.: comam, Ov.; nummos, Ulp. dig.: tinguntur sole populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta absint, Cic. – b) übtr.: loca lumine tingere, erhellen, erleuchten, Lucr. – 2) prägn., färben, d.i. eine Farbe hervorbringen, caeruleum, blau färben, Plin.: hysginum, Plin. – B) taufen, solā se paenitentiā tinguere, venturum mox, qui tingueret in spiritu et igni, Itala Matth. 3, 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, Tertull. de fuga in persec. 10. –
    ————
    è Plin. 18, 3 jetzt sagittas unguimus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tinguo

  • 17 chartarium

    chartārĭus, a, um, adj. [id.], of or [p. 326] pertaining to paper, paper-:

    officinae,

    Plin. 18, 10, 20, § 89:

    calamus,

    App. Flor. 9.—
    II.
    Subst.: chartārĭus, ii, m., a papermerchant, Diom. p. 313 P.; Inscr. Orell. 4159.—
    III.
    chartārĭum, i, n., archives, Hier. adv. Ruf. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > chartarium

  • 18 chartarius

    chartārĭus, a, um, adj. [id.], of or [p. 326] pertaining to paper, paper-:

    officinae,

    Plin. 18, 10, 20, § 89:

    calamus,

    App. Flor. 9.—
    II.
    Subst.: chartārĭus, ii, m., a papermerchant, Diom. p. 313 P.; Inscr. Orell. 4159.—
    III.
    chartārĭum, i, n., archives, Hier. adv. Ruf. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > chartarius

  • 19 fabrica

    fā̆brĭca, ae, f. [1. faber], the workshop of an artisan who works in hard materials (syn.: taberna, officina).
    I.
    Prop., Ter. Ad. 4, 2, 45; 4, 6, 4:

    Vulcanus, qui Lemni fabricae traditur praefuisse,

    Cic. N. D. 3, 22, 55:

    armorum,

    armory, Veg. Mil. 2, 11 (for which:

    armorum officinae,

    Caes. B. C. 1, 34 fin.).—
    II.
    Transf., the art, trade, or profession of such an artisan, Vitr. 1, 1:

    pictura et fabrica ceteraeque artes habent quendam absoluti operis effectum,

    architecture, Cic. N. D. 2, 13, 35; cf. id. Div. 1, 51, 161; and:

    natura effectum esse mundum: nihil opus fuisse fabrica,

    id. ib. 1, 20, 53:

    omnis fabrica aeris et ferri,

    id. N. D. 2, 60, 150: aeraria, ferrea, materiaria, the art of working in brass, etc., Plin. 7, 56, 57, § 197 sq.; cf.:

    aerariae artis,

    Just. 36, 4, 4; and: ejus fabricae, quam Graeci chalkeutikên vocant, Quint. 2, 21, 10.—In apposition with ars:

    abies Graeco fabricae artis genere spectabilis,

    Plin. 16, 42, 82, § 225:

    servus arte fabrica peritus,

    Dig. 33, 7, 19 fin.:

    fanum solerti fabrica structum,

    with artistic skill, App. M. 6, p. 174, 25.—
    2.
    In gen., any skilful production, a fabric, building, etc.: admirabilis membrorum animantium, [p. 713] Cic. N. D. 2, 47, 121; cf. id. Off. 1, 35, 127; Pall. 1, 7, 4; 1, 9, 2 al.—Of man as the creature of God, Prud. Hymn. de Rad. Dom. 45. —
    b.
    In the comic writers, a crafty device, trick, stratagem:

    ei nos facetis fabricis et doctis dolis Glaucumam ob oculos obiciemus,

    Plaut. Mil. 2, 1, 69; id. Cist. 2, 2, 5:

    nescio quam fabricam facit,

    id. Ep. 5, 2, 25; id. Bacch. 2, 3, 132:

    ad senem fingere,

    Ter. Heaut. 3, 2, 34 al.

    Lewis & Short latin dictionary > fabrica

  • 20 inoptabilis

    ĭn-optābĭlis, e, adj., undesirable, unpleasant:

    officinae disciplina,

    App. M. 9, p. 222, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > inoptabilis

См. также в других словарях:

  • Officinae epitome — ( Kurzer Inbegriff einer literarischen Werkstatt ) ist eine Enzyklopädie des Humanisten Johannes Ravisius (1480 1524). Inhaltsverzeichnis 1 Gliederung 2 Ausgaben 3 Literatur 4 …   Deutsch Wikipedia

  • Nobiles Officinae — Die Nobiles Officinae waren die königlichen Werkstätten der normannischen Herrscher in Palermo auf Sizilien im 12. und 13. Jahrhundert. Der damalige König Roger II. von Sizilien, aus der normannischen Dynastie Hauteville, war ein Mäzen der Künste …   Deutsch Wikipedia

  • MONETARIAE Officinae — olim sub Imperatorib. in Oriente, praeter Constantinopolim; Alexandriae erant, teste Ammianô, Antiochiae, ut Lamprid. et Cyzici, uti Sozomenus et ex eo Nicephorus, referunt, qui complures in hac urbe tradunt exstitisse Monetarios, qui περὶ τὴν… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Krönungsmantel — Der Krönungsmantel, heute in der Weltlichen Schatzkammer der Wiener Hofburg Der Krönungsmantel oder Pluviale (lateinisch für Mantel) gehört zu den Reichskleinodien des Heiligen Römischen Reiches Deutscher Nation und ist das Hauptstück des… …   Deutsch Wikipedia

  • Ioannis Ravisius — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Jean Tixier de Ravisi — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Ravisius Textor — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Ravisius — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Ravisius — (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae epitome. Werke… …   Deutsch Wikipedia

  • Об Этне — (De Aetna) диалог Пьетро Бембо, написанный по возвращении из Мессины, где он проходил обучение у грамматика Константина Ласкариса. В произведении рассказывается о восхождении на Этну, которое автор предпринял возвращаясь домой. Отец и сын… …   Википедия

  • Alba (Reichskleinodien) — Die Alba in der Wiener Schatzkammer Die Alba der Reichskleinodien wurde laut gestickter Inschrift im Jahre 1181 in Palermo für König Wilhelm II. gefertigt und gehörte später zum Krönungsornat der römisch deutschen Kaiser. Sie befindet sich heute… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»